Archiwa miesięczne: Lipiec 2013

Trojeść amerykańska (Asclepias syriaca L.).

Roślina trwała z rodziny trojeściowatych (Asclepiadoideae), pochodzi z Ameryki Północnej. Prawdopodobnie, na stałym miejscu może rosnąć nawet 20 lat.

W organach znajduje się sok mleczny. Łodygi są proste, wyso­kości od 1 do 1,8 m. Liście krótkoogonkowe, eliptyczne. Kwiatostany wielokwiatowe, półkoliste, wyrastające z kątów liści.

Owocem jest miękko kol­czasta i owłosiona torebka. Nasiona są okrągłe, spłaszczone i za­opatrzone w miękki jedwabisty puch.

Trojeść kwitnie od końca czerwca przez okres 3-4 tygodni.

Kwia­ty odznaczają się mocną i przyjemną wonią. Są masowo odwie­dzane przez pszczoły. Każdy z 5 nektarników wydziela dziennie około 3 mg nektaru, a więc jeden kwiat w ciągu 8 dni swego życia może dostarczać 120 mg nektaru 🙂

Wydajność miodowa oceniana jest u nas na około 600 kg z ha. Określa się ją jako złoto pszczelarzy.

Miód jest jasnożółty, o delikatnym smaku i subtelnym aromacie.

Roślina ta najlepiej rośnie i obficie kwitnie na glebach urodzajnych, ale udaje się również na niezbyt jałowych glebach piaszczystych. Wymaga jednak stanowiska słonecznego, zacienio­na rozrastającymi się koronami drzew — zanika.

Nie należy sadzić jej w pobliżu działki sąsiada lub tam gdzie chcemy mieć nieskazitelnie prowadzone rabaty. Kiedy nasiona

dojrzewają, to wystarczy nawet mały wiatr i niczym dmuchawce mniszka lekarskiego przenoszą się w najdalsze zakamarki ogrodu.

Rozmnaża się ją najłatwiej z podziału podziemnych rozłogów i wtedy zakwita w drugim roku, lub z nasion, wówczas zakwita w trzecim lub czwartym roku. Nasiona należy wysiewać wiosną do zimnego inspektu lub na rozsadniku. Siewki pikuje się na za­gonie (w odstępach 15 cm), gdzie pozostają przez rok lub dwa, po czym przesadza się ją na miejsce stałe. Rośliny trwają na jednym miejscu do 20 lat, a ponieważ rozmnażają się przez rozłogi, więc zachwaszczają teren. Sok trojeści zawiera 3°/o kauczuku, a łodygi dostarczają włókna. Dawniej uprawiano ją dla celów przemysło­wych, obecnie zaś ma ona znaczenie tylko w pszczelarstwie i jako roślina ozdobna. Można ją sadzić w ogrodach w takich miejscach, gdzie rozrastanie się jej nie przeszkadza innym roślinom.

W ogródkach przydomowych można sadzić równie miododajną trojeść krwistą o kwiatach czerwonych. Nie jest ekspansywna, w związku z tym nie zachwaszcza ona terenu. Trwałość uprawy jest znacznie mniejsza niż trojeści amerykańskiej.

Najlepiej rośnie na stanowiskach wilgotnych, nad brzegami zbiorników wodnych.

Innym dość popularnym gatunkiem uprawianym w ogrodach jest trojeść bulwiasta , która osiąga  60 cm wysokości. Kwiaty są  koloru pomarańczowego i pojawiają się w okresie lipiec-wrzesień i jak w przypadku do poprzednich gatunków  są bardzo chętnie odwiedzane przez pszczoły.

Bibliografia:

1. „Pożytki pszczele zapylanie i miododajność roślin” – Mieczysław Lipiński – PWRiL Sp. z o.o. i Wydawnictwo Sądecki Bartnik – 2010- ISBN 978-83-09-99024-6
2. 2.     „Ogródek pszczelarski” – Bolesław Jabłoński – Oddział Pszczelnictwa ISK, Puławy 1993

Krakowski Ogrodnik

Sośnica japońska (Sciadopitys verticillata), znana również jako japońska sosna parasolowata to zimozielone drzewo iglaste, jednocześnie żywa skamieniałość, powszechna w mezozoiku.

Należy do rodziny Sośnicowatych (Sciadopityaceae). W stanie dzikim występuje w górach Honsiu, Sikoku i Kiusiu w Japonii, skąd pochodzi. Największy okaz w Polsce rośnie w Arboretum w Wojsławicach i ma ok. 15 m wysokości.Obecnie opiekuję się okazem, który na obecnym stanowisku rośnie 10 lat i ma się dobrze 🙂 W stanie dzikim  dorasta  do ok. 40 m wysokości, średnio osiąga 10-15 m (w Polsce 7-8 m). Rośnie bardzo wolno, średni przyrost 15-25 cm rocznie. Tworzy koronę gęstą, początkowo idealnie wąsko stożkową, potem traci swą regularność.

Ma charakterystyczne igły podwójne, mięsiste, długie, szerokie, zebrane na szczytach pędów w parasolowate okółki. Igły są żywozielone, mogą lekko brązowieć i dość łatwo przemarzać zimą. Opadają po 2 latach, co jest naturalnym procesem u wszystkich iglaków. Sośnica przypomina sosnę skrzyżowaną z cisem :).

Sośnica jest  rośliną  trudna i zawodna w uprawie. Wymaga żyznych, urodzajnych, głębokich, kwaśnych, wilgotnych, ale dobrze zdrenowanych gleb. Nie toleruje wapnia w podłożu, źle znosi suszę. W Polskich warunkach klimatycznych wymaga miejsc słonecznych lub  półcienistych, osłoniętych i ciepłych, gdyż jest narażona na przemarznięcia, szczególnie w młodym wieku. Konieczne jest jej osłanianie na zimę.  Strefa mrozoodporności – 7A

W pierwszych latach uprawy zalecam okrywanie jej w okresie zimy, zwłaszcza gdy jest mroźna i bezśnieżna.

Roślina dość odporna na choroby i szkodniki pod warunkiem odpowiedniej uprawy.

Gatunki rozmnażane są z nasion, natomiast odmiany przez szczepienie i sadzonkowanie.

Podczas uprawy nie wymaga cięcia, ale dobrze je znosi 🙂

Krakowski Ogrodnik

Osteospermum to roślina jednoroczną należąca do rodziny astrowatych (Asteraceae). Charakteryzuje ją zwarty pokrój, pędy są wzniesione lub lekko płożące, rozgałęzione. Osiąga od 25–50 cm długości. Liście są skrętoległe, lancetowate, brzeg blaszki liściowej ząbkowany.

Okres kwitnienia przypada od wiosny do pierwszych przymrozków. Barwa kwiatów warunkuje odmiana. Paleta jest szeroka od białej, żółtej, czerwonej, niebieskiej, różowej po fioletową. Czasem można spotkać rośliny o wielobarwnych kwiatach. Najładniej prezentują się podczas słonecznej bezdeszczowej pogody, gdyż u starszych odmian kwiaty mogą zamykać się podczas pochmurnej i deszczowej pogody.

Jak wcześniej wspominałem roślina wymaga stanowiska słonecznego. Dobrze rośnie na glebach przepuszczalnych, piaskowych, ale dość żyznych. Jest odporna na suszę oraz wiosenne i jesienne przymrozki. Po zahartowaniu może być sadzona do gruntu razem z bratkami.

Osteospermum sadzi się na rabatach, ale najczęściej do skrzynek balkonowych, wiszących koszyków oraz do pojemników zdobiąc balkony i tarasy.
Rozmnażamy głównie przez sadzonki zielne pozyskiwane od X do I. Niektóre odmiany można rozmnażać przez nasiona, które wysiewane powinny być w okresie I–II.

Krakowski Ogrodnik